Το ζευγάρι που έζησε μαζί μέχρι το θάνατο!!
Όταν ο Ιταλβίνο και η Ντίβα Ρος είπαν στο γάμο τους τη φράση «μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος», δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το εννοούσαν απόλυτα.
Όπως εννοούσαν απόλυτα όταν κατά τη διάρκεια του γάμου τους έλεγαν ο ένας στον άλλο «δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα».
Αυτή η όμορφη ιστορία αγάπης ξεκίνησε το 1948, όταν το ζευγάρι συναντήθηκε για πρώτη φορά σε έναν χορό. Από εκείνο το βράδυ ήταν για πάντα μαζί.
Ήταν παντρεμένοι για 65 χρόνια. Ο τρόπος που πέθαναν αποδεικνύει ότι δεν μπορούσαν να ζήσουν χωριστά
Σύμφωνα με τον εγγονό τους Ραφαήλ, ο Ιταλβίνο πάντα ήξερε ότι θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του με την αγαπημένη του Ντίβα.
«Ο παππούς μου πάντα έλεγε ότι ήταν παντρεμένος ένα χρόνο περισσότερο από ότι ήταν πραγματικά. Υπολόγιζε βλέπετε όχι από την ημέρα που παντρευτήκαν αλλά από την ημέρα που συνάντησε την γιαγιά μου για πρώτη φορά. Θεωρούσε ότι ο γάμος τους θα διαρκούσε για πάντα.»
Κατά τη διάρκεια των 65 χρόνων του γάμου τους, έκαναν μια μεγάλη και όμορφη οικογένεια με 10 παιδιά και 14 εγγόνια. Ακόμη και σήμερα τα εγγόνια τους θυμούνται ότι την κάθε μέρα η γιαγιά και ο παππούς τους, την ζούσαν με αγάπη και ρομαντισμό.
Ο Ιταλβίνο και η Ντίβα έζησαν συνεχώς μαζί. Ο Ιταλβίνο κάθε πρωί έφτιαχνε πρωινό στην αγαπημένη του και την βοηθούσε στον κήπο να φροντίσει τα λουλούδια και τα λαχανικά.
«Δεν έχω δει ποτέ κάτι τέτοιο στη ζωή μου», είπε ο Ραφαέλ. «Η αγάπη τους ήταν μοναδική!»
Στα 89 τους χρόνια, τόσο ο Ιταλβίνο όσο και η Ντίβα έδιναν τη μάχη τους με τον καρκίνο. Εκείνος είχε λευχαιμία και η Ντίβα έκανε χημειοθεραπείες για να αντιμετωπίσει έναν πολύ επιθετικό όγκο. Όταν η Ντίβα κατάλαβε ότι η κατάσταση της χειροτέρευε, κάλεσε όλους τους στενούς της συγγενείς να έρθουν για να την δουν.
«Ένιωσε ότι το τέλος της πλησίαζε και για αυτό ζήτησε να πάνε οι συγγενείς της στο νοσοκομείο για να τους δει» είπε ο Ραφαέλ. «Πήγε και ο παππούς μου στο δωμάτιό της. Είχαν μια ιδιωτική συνομιλία για λίγο και μετά και οι δύο έμοιαζαν να έχουν βρει τη γαλήνη.»
Ο Ιταλβίνο νοσηλεύονταν και αυτός στο ίδιο νοσοκομείο αλλά σε διαφορετικό θάλαμο. Επειδή όμως υπήρχε άδειο κρεβάτι δίπλα στη γιαγιά μου, ζήτησε από τις νοσηλεύτριες να μετακομίσει στο δωμάτιο της. Εκείνες συμφώνησαν και το ζευγάρι έζησε τις τελευταίες του στιγμές όπως ολόκληρη τη ζωή τους. Κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου.
Αν και η οικογένεια τους συγκεντρώθηκε για να αποχαιρετήσει την Ντίβα, αυτός που έφυγε πρώτα ήταν ο Ιταλβίνο.
«Όταν πέθανε ο παππούς μου, η θεία μου έσκυψε και ψιθύρισε στο αυτί της γιαγιάς μου, ότι ο παππούς μου είχε φύγει από τη ζωή γαλήνιος», είπε ο Ραφαέλ. «Εκείνη τη στιγμή το πρόσωπο της γιαγιά μου έγινε πιο ήσυχο. Ήταν σαν να να είχε φύγει πρώτα εκείνος για να της ανοίξει την πόρτα για να περάσει. Σαν να είχαν οργανώσει από πριν ότι θα φύγουν μαζί.»
Δημοσίευση σχολίου